تحلیل رفتار مربی و انگیزش ورزشکاران پاراالمپیکی بر اساس تئوری خودمختاری(sdt)

اگرچه ادبیات ورزش افراد سالم حجم روبه رشدی از مطالعات مربیگری تخصصی را به خود اختصاص داده است ، پژوهش های تجربی اندکی در خصوص مربیان ورزشکاران دارای معلولیت های فیزیکی در دسترس می باشد100 ورزشکار معلول عضو تیم ملی اعزامی به بازیهای آسیایی گوانجو( 80 مرد و 20 زن) با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب و پرسشنامه جو ورزشی دسی ورایان، ( 2006) که ضریب پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 89/0بدست آمد و پرسشنامه انگیزش ورزشی پلیت مر و همکاران، (1995) که ضریب پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 91/0 بدست آمد، را به طور داوطلبانه تکمیل نمودند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی برای برآورد ویژگی های دموگرافیک و در بخش آمار استنباطی از ضریب آلفای کرونباخ جهت تعیین همسانی درونی ابزار تحقیق و از رگرسیون چند متغیره برای تعیین روابط متغیرها استفاده شد. سطح معنی داری آلفای 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد ارتباط مثبت معنی داری بین «جو ورزشی» با «انگیزش»، مشاهده می شود. با افزایش «جو ورزشی»، «انگیزش» نیز افزایش می یابد و با کاهش آن، «انگیزش» نیز کاهش می یابد(30/. = 05/. > p و 48 /. r =). همچنین تفاوت معنی داری بین میانگین « انگیزش درونی» زنان و مردان وجود دارد)05 /. > (p. علاوه بر آن نتایج نشان داد افرادی که دارای معلولیت قطع عضو می باشند انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و در کل، انگیزش بالاتری را نشان می دهند. می توان مطرح نمود که تفاوت معنی داری در سطح 05/0 = ? بین میانگین های هیچ یک از متغیرها با سن وجود ندارد)05 /. < (p.